Bienvenue aux Pays-Bas

Hoi Allemaal!
Ik ben weer thuis! Dinsdagochtend werd ik na een nachtvlucht opgewacht door familie en vrienden, heel leuk om iedereen weer te zien! Thuis was alles versierd en werd ik lekker verwend;) Het is wel gek, na zo'n vlucht zit je opeens weer in een andere wereld en het duurt ook wel even voor je weer geland bent. Maar iedereen weer te zien en verhalen te vertellen is erg leuk.
Ik zal nog even vertellen over de laatste weken. Twee weken geleden vertrok ik samen met Elleke en haar vader Henk uit Cotonou. Henk ging naar Ouidah en Elleke en ik gingen een paar dagen relaxen in Grand Popo. Daar zaten we in een heerlijk hotel en vanuit de kamer stapten we nagenoeg op het strand, heerlijk. Lekker op het rustige strand liggen zonnen. De stroming was te sterk omte zwemmen, dus bleef het bij zitten in de branding;) En er was ook een zwembad bij het hotel met daaromheen palmbomen, waaruit ter plekke kokosnoten voor ons werden gehakt, nice:)
De eerste dag hadden we een beninees ontmoet, die natuurlijk ook gids was. Dus de volgende dag zijn we met hem in een pirogue (gondelachtig boojte) naar de mangrove geweest, mooi om te zien. Daarna door naar een klein dorpje vlak bij grand popo. In dit dorpje is de voodoo nog erg belangrijk en dat zie je ook wel overal terug (het is trouwens niet de voodoo met die poppetjes en naalden). Het dorpje was wel erg arm, de meeste huizen waren gemaakt van klei en palmtakken. Maar toch zijn de mensen blij en vriendelijk.
's Avonds zijn we onder andere met de gids nog naar een reggeabar geweest. Dat was lekker chill op het strand en erg gezellig!
De laatste dag nog lui van het strand genoten. Maandag kwam Henk naar ons toe en zijn we naar Togo gegaan. Eerst de grens over, wat natuurlijk tijd kost. Ze deden gelukkig niet moeilijk, maar je moet wel meerdere keren dezelfde formulieren invullen. Weer een stempel in mijn paspoort verder en daarna, op naar Lomé. Over een weg helemaal langs het strand, rijd je in nog geen uur naar de grens met Ghana. Daar in de buurt was ons hotel.
In Lomé was er een taxi staking en we konden daarom jammer genoeg niet zoveel doen. Bijna al het vervoer is daar met taxi's en die reden dus niet. Daarbij waren er veel wegen geblokkeerd en was het ook gevaarlijker in de stad, dus moesten we wel oppassen waar we heen gingen. Henk en Elleke hebben er vroeger een aantal jaar gewoond en het was fijn dat zij Lomé daardoor al kenden. Uiteindelijk hebben we wel nog leuke dingen kunnen doen. We zijn naar de markt geweest, die ook rustiger was door de staking, dus dat kwam wel mooi uit. En we waren daar op het moment dat frankrijk verloor van zuid-afrika, erg grappig om de reacties van de beninezen te zien.
Verder kwam Philipine (de vroegere nanny van Elleke) veel langs en die had ons ook bij haar thuis uitgenodigd. En we hebben de vroegere wijk, huis en school van Elleke gezien; erg mooi, rustig en met allemaal bewaking. Het is wel een heel groot contrast tussen die twee wijken... Maar leuk om beide gezien te hebben en Philipine is echt een heel lief mens.
Op de terugweg zijn we nog langs de python tempel in Ouidah gegaan. Nele kwam daar ook heen. In die tempel zijn er zo'n 100 slangen, die overdag daar allemaal rustig liggen. Maar 's nachts worden ze losgelaten en dan kunnen ze gewoon de stad in om te eten. De volgende dag worden ze dan weer terug gebracht, echt bizar. Gelukkig zijn ze niet groot, maar toch. Natuurlijk mochten we ook even een slang in onze nek;)

En toen waren alweer de laatste dagen aangebroken. Ik ben nog naar een conferentie geweest, en ik moest van ze over 6 maanden weer terug komen;) Ook gingen Nele en Elleke dat weekend weg, dus hebben we die uitgezwaaid.
Maandag was mijn laatste dag daar, ik was nog uitgenodigd om met een groepje vrienden te lunchen en verder belden nog een aantal om gedag te zeggen. Het afscheid van mijn gastgezin was heel moeilijk, ik was me daar de laatste tijd echt thuis gaan voelen en de kinderen waren ook helemaal aan me gewend. Maar om hier dan weer zo ontvangen te worden, is wel erg leuk.

Ik heb bij elkaar hele mooie maanden in Benin gehad. En de laatste maand was echt een heerlijke afsluiting. Heel veel nieuwe ervaringen opgedaan en ik kan er zeker goed op terug kijken!
Ik zal nog wat foto's uploaden, dat gaat hier wat makkelijker;)

Liefs Daphne

Nog even genieten!

Hoi Allemaal!

Na een heerlijke week met mijn ouders heel Benin te hebben doorgetrokken, heb ik weer even tijd om een berichtje te sturen. Ik zit weer in mijn oude internetcafe en wordt hier ook na een aantal maanden nog herkend.

Eerst even over de laatste weken in Abomey. De een na laatste week kreeg ik te horen dat ik toch nog in het weeshuis voor babys en peuters kon werken, het was eindelijk weer veilig verklaard;) Dus ging ik de laatste twee weken elke middag daarheen en het was geweldig! Ik vind het heel leuk om met de baby's te werken en het waren echt schatjes. Daarbij was het weeshuis zelf erg mooi, de kinderen goed verzord en de begeleiding erg aardig. Wel een verschil met het andere weeshuis, ik wilde daar wel blijven werken, maar de afwisseling was goed. Ik heb de periode daar dus goed afgesloten.

Daarna ben ik naar een C,D-conferentie (dat is voor de groep van 12 tot 18 jaar)geweest. Het was leuk om te zien hoe dat ging, zeker met leeftijdsgenoten. Het was wel een heel kort weekend, met weinig jeugdleden, het is in zo'n weekend voor iederen lastig om te komen. Maar het was leuk om weer op een conferentie geweest te zijn en ook om met leeftijdsgenoten te praten.

De maandag erop stond ik na drie maanden weer op het vliegveld, maar dit keer om mijn ouders op te halen. Heel erg leuk om ze weer te zien! Ook wel gek dat je opeens weer met elkaar bent in een land waarin ik tot nu toe alles zelf heb gedaan. Maar het liep helemaal super. We zijn begonnen op de grootste markt in Cotonou, dus gelijk een goed begin;) Daar konden ze ook gelijk kennismaken met mijn afdingkunsten, iets wat ik hier wel een beetje heb geleerd.

Verder zijn we naar het noorden gegaan voor een safari en een bezoek aan een dorp van de Tata Somba. Bij de safari was duidelijk te zien dat het regenseizoen begonnen is, alles is een heel stuk groener, groot verschil met de vorige keer. Toch hebben we nog heel wat dieren gezien. Ook een olifant die op de auto af kwam rennen, gelukkig lette de chauffeur goed op;). Het dorp van de Tata Somba was erg bijzonder. De vorige keer had ik alleen een huis gezien en nu een heel dorp. Ze leven daar nog heel authentiek, mooi om te zien. Wel heftig om te horen dat bijvoorbeeld de vrouwen 5 uur moeten lopen om naar de markt te gaan en daarna moeten ze nog weer terug. Je ziet ook langs de weg heel veel vrouwen en kinderen lopen met marktwaar op hun hoofd.

Daarna gingen we door naar Abomey, waar mijn ouders konden ervaren hoe het is om bedolven te worden door de kinderen. Ik vond het heel leuk om ze weer terug te zien en veel herkenden me nog en wisten mijn naam. We hadden kleding, slippers, pennen en schriften meegenomen, wat zo goed mogelijk is verdeeld en ze waren er erg blij mee. Verder nog beide gastgezinnen bezocht, hebben mijn ouders gelijk gezien waar ik de afgelopen tijd heb gewoond (dat was wel anders dan de hotels waar we sliepen;)). De laatste dag hebben we nog de wedstrijd Nederland-Denemarken gekeken in het huis van de ambassadeur, met de Nederlanders, Denen en een aantal Beninezen. De Beninezen juichden nog het hardst van allemaal;)

Met elkaar een hele leuke, volle week gehad. En het was erg leuk om alles te laten zien, en ze een beter beeld te geven van waar ik nou eigenlijk ben. En ik heb in die week mijn vitamine-peil wel weer wat omhoog gehaald:p

De titel zegt het al, ik ben hier nog even aan het genieten! Nog twee weken en dan kom ik alweer naar huis. Wat eerder dan gepland, maar ik zag het niet zitten om nog alleen naar Ghana te gaan. Daarbij heb ik zo bij elkaar al een hele leuke tijd gehad en heel veel ervaringen opgedaan. Morgen ga ik met Elleke naar Grand Popo (een tropische plaats aan het strand) en daarna door naar Lomé in Togo. Dus ik ga nog wel reizen en tussendoor vermaak ik me erg goed in Cotonou;)!

Ik ga zo weer mijn koffer maar weer eens pakken.

Tot snel!

Liefs Daphne

Abomey

Yovo, yovo bonsoir ça va bien, merci.
Als je in Abomey als blanke over straat loopt, hoor je dit continu. Mijn gastbroer hoort op school van de andere kinderen dat ze 'zijn' yovo weer hebben gezien. Ja, je valt hier wel op. Op school vragen veel wel naar je naam en er zijn nu ook best wat kinderen die mijn naam weten. Wel in allerlei variaties en veel houden het gewoon op Daph, dat is wel zo makkelijk.

Jullie hebben met de foto's al een beetje beeld van hoe het hier nu is. Ik had trouwens al eerder foto's toegevoegd, maar daar is geen bericht van verstuurd. In 'Benin, van alles wat' staan ook nieuwe foto's van oa het gastgezin en mij met vlechtjes. De vorige keer vertelde ik dat ik naar een ander weeshuis zou gaan voor de kleinsten. Daar is het niet van gekomen, omdat het in die wijk de laatste tijd wat onrustig is. Ze vonden het daarom veiliger om in dit weeshuis/school te blijven.

Ik werk nog steeds in de kleuterklas (daar waar minder geslagen wordt), afgewisseld met een klas voor 5-,6-jarigen. Ondertussen kan ik me ook wel nuttig maken. In de klas was er altijd maar een deel van de kinderen die kon werken, hun ouders hadden het geld voor een kleurboek. Voor de weeskinderen was er geen geld en ze konden op die momenten niet meedoen met de rest. Samen met de lerares heb ik daarom kopien gemaakt en daarvan kleurboeken laten maken voor de weeskinderen. Nu kunnen ze dus wel aan het werk. Voor de lerares betekent dat ook meer werk en ze is blij als ik kom helpen. Daarbij wordt ze soms weggeroepen door de directeur en als die roept, moet je komen! Op zo'n moment moet ik de klas even overnemen, iets wat wel erg moeilijk is. Ook in de andere klas, met 65! leerlingen kan ik wel helpen;).

Met hemelvaart waren ze hier 2 dagen vrij Die dagen ben ik wel naar het weeshuis geweest. Alle kindern thuis en het was erg leuk om met ze te spelen. Op vrijdag was Elleke er ook bij en met 2 yovo's is het natuurijk helemaal geweldig. 's Ochtends waren de ouderen tamtam aan het spelen en dansen. Op een gegeven moment werd ik door een meisje meegetrokken en heb ik met ze meegedanst! Verder veel klapspelletjes gedaan, met ballonnen gespeeld en getekend. Het was erg gezellig en volgens mij geven de foto's dat ook weer. Daarbij lopen er nog drie kleintjes van 2 jaar rond (oa Boris) en dat vind ik natuurlijk helemaal leuk. Maandag is het weer een vrije dag, ik heb er zin in.

Elleke werkt nu in hetzelfde weeshuis, wel in een andere klas. Ik vind het wel een goede verdeling zo, we werken zelfstandig, maar in de pauzes kunnen we wel bijkletsen.
Buiten het werk om is hier niet zoveel te doen. Mijn gastvader had allemaal plannen, maar daar is het nog niet van gekomen. Wel zijn we naar een dorpje vlak bij Abomey geweest. Zoals je op de foto's kunt zien, is het echt nog primitief. Ze wonen in hutjes en bijvoorbeeld aan water komen is al erg lastig. Toen ik daar aankwam waren de kinderen aan het dansen en zingen. Ik kon een beetje met ze meedoen, erg leuk. Mijn gastvader had me voorbereid op veel armoede. Dat was er ook, maar er was ook die vrolijkheid die voor mij overheerste, erg bijzonder.

Verder spreek ik ook af met Elleke en een vlaams meisje Nele,zij werkt in Bohicon een plaatsje tegen Abomey aan. We lopen tegen veel dezelfde dingen aan. En we hebben dan ook erge lol om somige cultuurverschillen. Nele dacht dat ze bij een enorme familie woont. Blijkt dat iedereen elkaar hier frère en soeur noemt, wanneer het om een wat betere vriend gaat. Dus familiebanden snappen blijft een lastige. En de huwelijksaanzoeken blijft een leuke;) Het valt mee hoeveel het er zijn, dus het blijft nog grappig. De leuktste van mij komt van mijn drie-jarige gastbroertje;)

De regenperiode is hier wat meer begonnen, het regent nu ongeveer om de dag. Wel twee maanden later dan normaal, ze zeggen dat het dit jaar nog heter is dan normaal, dus ik heb een goed jaar uitgekozen. Maar wanneer het regent koelt het een een stuk af. Het zijn echt enorme stortbuien en de straten worden dan een soort rivieren. Aan het begin van de bui blijft iedereen thuis. En zeker bij de kleuters is de klas met regen een stuk leger.

Over twee weken is het project afgelopen en komen mijn ouders naar Benin! Echt heel leuk. We gaan in een week zo veel mogelijk doen; naar Cotonou, Ganvie, op safari, naar de gastgezinnen en het conferentieoord. Ik heb heel veel zin om samen rond te trekken ze te laten zien hoe het hier is.

Trouwens erg leuk om al jullie reacties te lezen!

Liefs Daphne

Weer een nieuwe start

Ja ja,nu zit ik echt in Abomey; heel anders en veel rustiger dan Cotonou. Alles is weer nieuw en ik moet weer opnieuw mijn plek vinden. Ik moet zeggen dat ik dat gedeelte niet zo leuk vind. Gelukkig heb ik in Cotonou gezien dat het allemaal goed komt en ik merk nu ook al wel dat het lekkerder loopt dan in het begin.

Vorige week dinsdag ben ik met de taxxi naar Abomey gegaan. Vastgeklemd tussen drie mannen op de achterbank (hier past dat), op het dak 20 jerrycans, in een taxi waarvan alleen de motor en de toeter het nog doen.Het was weer een echte Afrika-ervaring erbij, heel leuk.
Aangekomen in Abomey kon ik gelijk naar mijn gastgezin. Die bestaat uit vader Virgil, moeder Delphine, Gastro (10), Lino (3), Eza (7 mnd).Een heel lief gezin, erg geinteresseerd en willen me van alles in Abomey laten zien. De kinderen willen steeds spelletjes doen, erg gezellig (soms ook echt wel vermoeiend;)) Het huis is wel een stuk kleiner. Er is een woonkamer en 2 slaapkamers, 1 voor mij en 1 voor de rest... Daarbij is er geen echte keuken, er wordt nogop vuur gekookt. Douchen is met een emmer, maar dat is ondertussen normaal voor me. Het is dus allemaal een kleiner en simpel, maar het noodzakelijke is er en ik vind het prima wonen.

De eerste week ben ik begonnen op een kleuterschool. Opzich ging het daar er leuk aan toe. De leraren waren aardig en het programma zat wel goed in elkaar. De kinderen leren een beetje frans, tekenen, schrijven en over het belang van hygiene. Het nadeel is alleen dat de kinderen alleen fon spreken en de school nietgewend was aan vrijwilligers. Het was voor mij heel lastig om te helpen. Het was met name toekijken, want er liepen al vrij veel leraren rond. Het wa interessant, maar ik ben ook gekomen om te helpen. Dus ik heb gevraagd of ik in een weeshuis kon gaan werken. Ik dacht daar kan ik altijd wel iets doen. Het was geen probleem dus ben ik de tweede week in het weeshuis begonnen.

Het weeshuis bleek echter alleen voor de naar schoolgaande kinderen te zijn en de school staat op hetzelfde terrein. Dus zat ik weer in een kleuterklas. In deze klas ging het er alleen wat heftiger aan toe. De kinderen worden veel en hard geslagen, ook op het hoofd. Ik heb er echt misselijk in de klas gezeten. Met de zelfstandige opdrachten heb ik zoveel mogelijk geholpen. Rustig bij het kind zitten, helpen en veel complimentjes geven. En sommige kinderen durfden daardoor weer te gaan schrijven, want ze waren daar te bang voor.

Vandaag heb ik in een andere klas geholpen en daar ging het beter. Die lerares sloeg een stuk minder en was tenminste geinteresseerd in een kinderen. Daarbij betrok ze me ook echt bij de les. In de pauzes is het leuk met de kinderen. De ouderen spreken ook frans, dus daar kan ik ook wat mee praten.

Volgende week ga ik beginnen in een weeshuis voor babys en peuters, ben benieuwd hoe dat gaat.

Na schooltijd ben ik veel in de kapperszaak van mijn gastmoeder en ze heeft ook mijn haar helemaal gevlochten. Ze gaf dat als cadeau en ik dacht laat ik het maar eens proberen, alle vrouwen laten hier hun haar doen. Ik heb het vijf dagen volgehouden;) Maar daarna heb ik heb uit laten halen, want het zit echt niet lekker (en ik vond het ook niet mooi). Maar ja, moet je ook eens geprobeerd hebben;)

Het lastige hier is met name dat iedereen fon spreekt. Met mij praten ze frans, maar als er iemand bij komt, schakelen ze gelijk over naar het fon, niet echt gezellig. Ik zou dus eigenlijk fon moeten leren, maar tot nu toe kom ik niet verder dan 5 woorden.

Dit weekend ben ik nog naar Cotonou geweest om onder andere koninginnedag te vieren. In het grootste hotel ven Cotonou had de ambassadeur een feest georganiseerd. Het begon heel officieel met heel veel genodigden die iets met nederland te maken hebben. Elleke en ik zijn nog uitgenodigd door een burgemeester om zijn stad te gaan bekijken. Daarna mochten de nederlanders langer blijven en hebben we nog gezellig gekletst. Op dat moment merkte ik wel hoeveel ik meekrijg van de cultuur en de mensen hier en dat vind ik echt super.

Nu hebben jullie een beetje idee hoe het er hier aan toe gaat. Vrijdag komt Elleke ook hierheen, dus dan kunnen we samen wat meer ondernemen.

Morgen ga ik weer kijken of het lukt om wat fotos te uploaden!

Liefs Daphne

Verplichte, maar welkome pauze

Hoi Allemaal,

Ik ben weer beter!:) Zoals jullie kunnen zien zit ik nog steeds in Cotonou, hoewel ik eigenlijk al een week in Abomey zou moeten zijn. De malaria hield wat langer aan dan verwacht. Vorige week maandag ging ik voor controle naar het ziekenhuis, waar bleek dat de parasietwaarde in mijn bloed nog hoger was dan de eerste keer. Dat kan aan de meting liggen of ik was opnieuw gestoken, maar ik had in ieder geval nog steeds malaria. Ik kreeg zwaardere medicijnen voorgeschreven en kon een week later terugkomen voor controle. Gelukkig ben ik er niet echt ziek van geworden, alleen last van vermoeidheid.En nu was de test negatief, dus ben ik van de malaria af.

Deze week zat ik dusnog in Cotonou, zonder programma, maar dat kwam me eigenlijk prima uit. Ik kon deze tijd mooi gebruiken om veel te slapen; maar ook af te spreken met vrienden in Cotonou. Dat was erg gezellig!

De week begon met een bezoek aan Ouidah, waar jullie ook een foto van hebben gezien. Op dat strand hebben we gepicnict. In Ouidah vind je nog veel terug van de slavenhandel, bijvoorbeeld la route des esclaves en le port de non retour. Erg bizar om te bedenken dat daar talloze slaven zijn weggevoerd. Daarbij vind je in die stad ook veel terug van de voodoo. We zijn bijvoorbeeld naar la foret sacr'ee (het heilige bos) geweest, een bos waar ooit een koning is veranderd in een boom. Aan die boom kon je ook een wens doen..Jammer genoeg had ik die dag wel last van demalaria en was ik vooral bezig mezelf overeind te houden.

Verder met Elleke, het nederlandse meisje nog wat dingen ondernomen in Cotonou, samen is dat veel leuker dan alleen. We zijn onder andere gaan zwemmen. Dat kan hier bij de hotels, in de zee zwemt namelijk niemand. Het duurde alleen wel even voordat we dit plan konden uitvoeren. Want het had hier geregend en daardoorwas er steeds veel bewolking. Nog steeds warm, maar we wilden zwemmen, wanneer het echt heet was. Sinds gister schijnt de zon weer volop, dus was zo'n frisseduik erg lekker.Ik ben iets bruiner geworden; maar het bruinen gaathier een stuk minder hard dan op een vakantie in frankrijk;)

Morgen ga ik wel echt naar Abomey, weer allemaal helemaal nieuw.. Nieuwe familie, nieuwe stad en nieuw programma. Maar ik heb er veel zin in!

Liefs Daphne

Op Safari

Lieve Allemaal,

Ondertussen weer even geleden dat ik iets heb laten horen, er is steeds van alles tussen gekomen, maar dat horen jullie wel in het komende verhaal;) Ondertussen is de site ook veranderd (met dank aan papa), ik hoop dat deze beter werkt!

Ik ben dus op safari geweest, echt geweldig!! We hebben drie dagen bovenop een jeep door het park Penjari gereden. En heel veel dieren gezien; olifanten, nijlpaarden, krokodillen, wrattenzwijnen(pumba), veel soorten ree-achtigen, adelaars, apen. De leeuwen hadden zich jammer genoeg iets te goed verstopt. Het park ligt helemaal in het noorden van Benin en het landschap was daar echt Lion King-achtig.

Vorige week woensdag kreeg ik te horen van de organisatie dat ik, met de groep Canadesen van het begin, naar Ganvie en Penjari kon gaan. Natuurlijk wilde ik dat en zat ik 2! dagen later in een bootje naar Ganvie. Ganvie is een dorp op het water. Alle huizen zijn op palen en alles gaat daar per boot. De mensen leven daar van de visvangst. Heel bijzonder om te zien.

De dag erna zijn we naar Natitingou gegaan, een reis van negen uur. Je rijdt aan een stuk door, op pauzes van 10 minuten na. Ik tijd tijd verzameld er een enorme groep verkopers om de bus heen en kan je eventueel wat eten kopen. De dag erna zijn we naar het park gereden, waar we twee nachten hebben overnacht. Overdag hebben we het park bekeken, en zittend op de jeep kon je alles erg goed zien, heel mooi. Aan het eind van de dag kwamen we helemeel oranje terug van het stof. Gelukkig was er bijna altijd water.

De laatste dag zijn we nog naar de watervallen aan het begin van het park geweest, waar we ook even konden zwemmen. Erg lekker na al dat stof. Ook zijn we heel even bij de Tata Somba geweest, een stam die nog leeft op traditionele wijze. En de huizen op een bijzondere manier bouwen, met allerlei symbolen. Al met al een hele leuke(en vermoeiende) reis.

Mijn tijd hier in Cotonou gaat ondertussen heel snel, zondag vertrek ik al naar Abomey. Dus ik was van plan om de laatste dagen nog af te spreken met vrienden hier, maar dat is een beetje anders gelopen. Ik heb namelijk malaria, dus ik moet nu een beetje rustig aan doen. Gister was ik heel moe en had ik hoofdpijn (symptomen van malaria) dus heb ik mijn temp opgenomen. Die bleek wat hoger te zijn dan normaal en inderdaad bleek in het ziekenhuis dat ik malaria heb. Dus ik slik medicijnen en het gaat gelukkig al een stuk beter. Ik denk dat ik er snel bij was.

Er is trouwens nog een nederlands meisje hier aangekomen en ze blijft in hetzelfde gastgezin als ik en gaat daaarna ook naar Abomey. Voor mij heel onverwacht en leuk. Wel gek om weer om te schakelen naar het nederlands in een omgeving waar je steeds frans praat, maar wel heel gezellig.

Veel vroegen nog naar het A,B-weekend en dat wes erg geslaagd, heel leuk met de kinderen en ik kon ook al wel met ze praten dus dat was extra leuk.

Ik ga proberen nog wat fotos op de site te zetten, dus ik stop nu, want de tijd vliegt;)

Liefs,

Daphne

thuis in Cotonou

Bonjour!
Op dit moment typ ik dit berichtje in een ander internetcafe, de vorige had eigenlijk nooit verbinding en is nu helemaal gestopt. Maar de medewerkers hebben me wel geholpen met het vinden van een nieuwe. Heel typisch beninees, ze helpen je altijd. Dus zelf met mijn gebrekkige frans, kom ik ondertussen een heel eind. Het is vooral gewoon doen en ik weet nu ook iets meer hoe hier alles in elkaar zit, dus dat is een stuk relaxter.
De cursussen zijn erg leuk en intensief. s Ochtends heb ik franse les van 10 uur tot 1 uur (tot 13 uur, zoals ze hier zeggen). Die lessen zijn erg leuk, de leraren zijn heel aardig. Doordat je een geprek een op een kan hebben en ze de tijd voor je nemen, kan ik ook leuke gesprekken met ze hebben. Daarbij leer ik ook andere dingen, gister heeft een leraar uitgelegd hoe de voodoocultuur hier een beetje in elkaar zit, erg interessant. Verder merk je van de voodoo helemaal niets in Cotonou, het is duidelijker in de dorpen.
Tussen de middag lunch ik thuis en doe ik een soort siesta, heel normaal hier, als ze niets te doen hebben gaan ze gewoon ergens liggen slapen. Daarna heb ik van 15uur-17uur de cursus tamtam et danse africain. Tamtam spelen vind ik erg leuk, ik ken ondertussen al best wat ritmes. Het dansen is heel anders dan in nederland en ik vind het dan ook nogal lastig;)
Door beide cursussen is mijn dag al goed gevuld.
Thuis is er nog een belgische vrijwilligster komen wonen en vorige week was er ook een zwitserse mevrouw. Wel beide franstalig. Zaterdag ben ik met de zwitserse naar de grote markt hier geweest, Dantokpa. Heel leuk, typisch afrikaans. Lekkere chaos, heel veel mensen en karren die er ook nog tussen door moeten. Maar met allemaal echt afrikaanse dingen. Ik heb stof gekocht en s middags naar de kleermaakster (er woont er een tegenover ons) gebracht. Die gaat er een jurk van maken, ben heel benieud hoe dat wordt.
Zondag ben ik naar het conferentieoord geweest. Dat is hier niet vervandaan. Het was erg leuk om de mensen te ontmoeten. Dit weekend ga ik naar het ab-weekend, ben heel benieuwd hoe dat is.
Ik zal nog even iets verder teruggaan in de tijd, want vorige keer schreef ik dat ik naar een nederlandse avond zou gaan. Miojn gastvader vond het leuk om me te begeleiden, dus zijn we samen gegaan. Het was vooral leuk om even met de mensen gesproken te hebben, even gemakkelijk te kunenn kletsen. Ik heb ook wat nummers gehad die ik altijd kan bellen.
Na die tijd vroeg mijn gastvader of ik zin had om te dansen. Dat had ik wel;) Dus we zijn samen naar een nightclub geweest. Het was wel een club net als in nederland, dus geen afrikaanse dans;) Maar het was heel gezellig!
In het weekend gaat iedereen (echt iedereen!) uit. De terrasjes zitten helemaal vol en het is heel gezllig op straat. Ik heb van meerdere mensen uitnodigingen gehad om mee te gaan, dus ik vermaak me wel. Er was bijvoorbeeld een leraar die voorstelde een keer in het vergetarische restaurabnt hier te eten, een goed idee;)
Ik ga volgende keer prberen om fotos er bij te zetten, ik moet of het mogelijk is. Het zou leuk zijn om een iets beter beeld te geven.
Het huis waar is ik woon, is gewoon van steen. De inrichting is echt functioneel, er is niet meer dan nodig, maar wel genoeg. Aan de huizen vast zit heel vaak een soort winkeltje met een soort golfplaten dak. Dus overal langs de straat kun je iets kopen.
Aan de hygiene moet is nogal wennen, mijn laag was dewe week dan ook nogal van slag, maar het gaat weer veel beter.
Mijn tijd is bijna op, dus ik stop. Maar ik wil nog even zeggen, bedankt voor alle berichtjes, echt heel leuk om te krijgen!
Liefs Daphne

Eerste week in Cotonou

Hoi Allemaal!
Eindelijk heb ik internet en kan ik een berichtje sturen. Het internet doet het hier soms wel, soms niet. Net als de elektriciteit kan het opeens uitvallen. Gelukkig is er een internetcafe en ,minuut lopen van mijn huis.

Deze week heb ik de orientatie gehad. Met een Beninois als begeleider en nog 7 franse canadese jongeren ben ik op de Zenbidjan (brommer) door Cotonou gecrosst. Hij heeft ons aantal belangrijke en leuke dingen laten zien. Ik heb hier een simkaart gekocht, erg handig; want ongeveer iedereen heeft hier een mobiel. En ik kan dan ook goed contact met thuis leggen.
Erg lastig is dat ik nauwelijks frans spreek. Van de rondleiding kon ik niet zo veel volgen, omdat alles in het frans ging. Daarom voel ik me een beetje onwennig. Gelukkig kunnnen de begeleider en mijn gastouders een beetje engels. Mijn gastgezin is leuk, echt lieve mensen. Ik heb drie zusjes (ongeveer 12, 6, 0 jaar) en een broertje (ik denk 4). Zij doen echt moeite om lekker eten te maken (wie is er dan ook vegetarier) en mij frans te leren.

Ik woon nu in cotonou, een drukke en chaotische stad. Heel veel mensen rijden op een zembidjan en verkeersregels worden nauwelijks gevolgd ( in ieder geval niet de onze). Als je hard toetert en lef hebt, kom je een heel eind. Daarbij past er veel meer op een brommer dan wij denken, soms zitten ze er met zn vieren op en er wordt van alles mee vervoerd(oa op hun hoofd).
Het is hier inderdaad behoorlijk warm, maar ik heb er gelukkig niet zo last van. Alleen s nachts slaapt het minder lekker.

Gister ben ik in Porto Novo, de hoofdstad geweest. Een mooie stad, we hebben in een auto rondgereden en een gids leidde ons rond. Porto Novo is rustiger, heeft veel kleurige huizen en veel bomen. Ik vond het een mooie en gezellige stad.

Vandaag ben ik begonnen met de taalcursus en de cursus drum&dance. De cursus is op een soort middelbare school en ik krijg les in een klein lokaaltje samen met een engelstalige afrikaan. Ik hoop dat mijn frans hiermee snel verbeterd.
De drum&dance cursus was erg leuk, ik heb de hele tijd djembee gespeeld, volgende keer gaan we dansen. Het was even inkomen, maar aan het eind had ik het ritme goed onder de knie en last van mijn handen:p

Morgen ga ik naar een bonte avond van de nederlandse school van Cotonou. Woensdag ben ik op de nederlandse ambassade geweest en ze nodigden me uit om morgen naar een nederlandse avond te komen. Ik vind het erg leuk dat ik dan weer even nederlands kan praten en van hun wat over benin kan horen.

Nu hebben jullie een beetje idee hoe mijn leven hier er uitziet. Ik voel me soms wel alleen en dat komt vooral door het frans, maar ik heb het verder wel naar mijn zin!

Liefs Daphne