Ja ja,nu zit ik echt in Abomey; heel anders en veel rustiger dan Cotonou. Alles is weer nieuw en ik moet weer opnieuw mijn plek vinden. Ik moet zeggen dat ik dat gedeelte niet zo leuk vind. Gelukkig heb ik in Cotonou gezien dat het allemaal goed komt en ik merk nu ook al wel dat het lekkerder loopt dan in het begin.

Vorige week dinsdag ben ik met de taxxi naar Abomey gegaan. Vastgeklemd tussen drie mannen op de achterbank (hier past dat), op het dak 20 jerrycans, in een taxi waarvan alleen de motor en de toeter het nog doen.Het was weer een echte Afrika-ervaring erbij, heel leuk.
Aangekomen in Abomey kon ik gelijk naar mijn gastgezin. Die bestaat uit vader Virgil, moeder Delphine, Gastro (10), Lino (3), Eza (7 mnd).Een heel lief gezin, erg geinteresseerd en willen me van alles in Abomey laten zien. De kinderen willen steeds spelletjes doen, erg gezellig (soms ook echt wel vermoeiend;)) Het huis is wel een stuk kleiner. Er is een woonkamer en 2 slaapkamers, 1 voor mij en 1 voor de rest... Daarbij is er geen echte keuken, er wordt nogop vuur gekookt. Douchen is met een emmer, maar dat is ondertussen normaal voor me. Het is dus allemaal een kleiner en simpel, maar het noodzakelijke is er en ik vind het prima wonen.

De eerste week ben ik begonnen op een kleuterschool. Opzich ging het daar er leuk aan toe. De leraren waren aardig en het programma zat wel goed in elkaar. De kinderen leren een beetje frans, tekenen, schrijven en over het belang van hygiene. Het nadeel is alleen dat de kinderen alleen fon spreken en de school nietgewend was aan vrijwilligers. Het was voor mij heel lastig om te helpen. Het was met name toekijken, want er liepen al vrij veel leraren rond. Het wa interessant, maar ik ben ook gekomen om te helpen. Dus ik heb gevraagd of ik in een weeshuis kon gaan werken. Ik dacht daar kan ik altijd wel iets doen. Het was geen probleem dus ben ik de tweede week in het weeshuis begonnen.

Het weeshuis bleek echter alleen voor de naar schoolgaande kinderen te zijn en de school staat op hetzelfde terrein. Dus zat ik weer in een kleuterklas. In deze klas ging het er alleen wat heftiger aan toe. De kinderen worden veel en hard geslagen, ook op het hoofd. Ik heb er echt misselijk in de klas gezeten. Met de zelfstandige opdrachten heb ik zoveel mogelijk geholpen. Rustig bij het kind zitten, helpen en veel complimentjes geven. En sommige kinderen durfden daardoor weer te gaan schrijven, want ze waren daar te bang voor.

Vandaag heb ik in een andere klas geholpen en daar ging het beter. Die lerares sloeg een stuk minder en was tenminste geinteresseerd in een kinderen. Daarbij betrok ze me ook echt bij de les. In de pauzes is het leuk met de kinderen. De ouderen spreken ook frans, dus daar kan ik ook wat mee praten.

Volgende week ga ik beginnen in een weeshuis voor babys en peuters, ben benieuwd hoe dat gaat.

Na schooltijd ben ik veel in de kapperszaak van mijn gastmoeder en ze heeft ook mijn haar helemaal gevlochten. Ze gaf dat als cadeau en ik dacht laat ik het maar eens proberen, alle vrouwen laten hier hun haar doen. Ik heb het vijf dagen volgehouden;) Maar daarna heb ik heb uit laten halen, want het zit echt niet lekker (en ik vond het ook niet mooi). Maar ja, moet je ook eens geprobeerd hebben;)

Het lastige hier is met name dat iedereen fon spreekt. Met mij praten ze frans, maar als er iemand bij komt, schakelen ze gelijk over naar het fon, niet echt gezellig. Ik zou dus eigenlijk fon moeten leren, maar tot nu toe kom ik niet verder dan 5 woorden.

Dit weekend ben ik nog naar Cotonou geweest om onder andere koninginnedag te vieren. In het grootste hotel ven Cotonou had de ambassadeur een feest georganiseerd. Het begon heel officieel met heel veel genodigden die iets met nederland te maken hebben. Elleke en ik zijn nog uitgenodigd door een burgemeester om zijn stad te gaan bekijken. Daarna mochten de nederlanders langer blijven en hebben we nog gezellig gekletst. Op dat moment merkte ik wel hoeveel ik meekrijg van de cultuur en de mensen hier en dat vind ik echt super.

Nu hebben jullie een beetje idee hoe het er hier aan toe gaat. Vrijdag komt Elleke ook hierheen, dus dan kunnen we samen wat meer ondernemen.

Morgen ga ik weer kijken of het lukt om wat fotos te uploaden!

Liefs Daphne